تأثیر استراتژی های یادگیری بر توسعه محصول جدید با نقش تعدیلگری جهت گیری استراتژیک و قابلیت های شناختی

هدف اصلی پژوهش حاضر، تحلیل تأثیر استراتژی‌های یادگیری بر توسعه محصولات جدید در شرکت­های تولیدکننده دارو در کشور بوده است. همچنین، این پژوهش بررسی می‌کند که جهت‌گیری‌های استراتژیک و قابلیت‌های شناختی چه نقشی در تقویت یا تضعیف این رابطه ایفا می‌کنند. پارادایم این پژوهش اثبات‌باوری، رویکرد آن قیاسی و استراتژی آن پیمایش است. بر این اساس و پس از مرور ادبیات و طراحی مدل مفهومی، پرسشنامه‌ای مشتمل بر 23 پرسش به نمونه آماری متشکل از 131 شرکت ارایه شد. از هر شرکت دست کم 2 نفر از مدیران ارشد یا میانی به پرسش‌ها پاسخ دادند که میانگین نظرات آن‌ها مورد تحلیل قرار گرفت. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه بر اساس نظر متخصصان و استفاده از پرسشنامه استاندارد و روایی سازه نیز بر اساس تحلیل عاملی تأییدی تأیید شد. پایایی از مجرای آزمون‌های آلفای کرونباخ، پایایی مرکب و میانگین واریانس تأیید شد. سپس، داده‌های گردآوری شده به کمک نرم‌افزار اسمارت پی‌ال‌اس و از طریق ماتریس همبستگی، آزمون معادلات ساختاری و آزمون برازش مدل مورد تحلیل قرار گرفتند. در نهایت، مشخص شد که استراتژی‌های یادگیری اکتشافی و بهره‌بردارانه بر توسعه محصولات جدید موثر هستند. همچنین قابلیت‌های شناختی می‌توانند این رابطه را تعدیل کنند. جهت‌گیری‌های استراتژیک نیز در رابطه بین استراتژی‌های یادگیری بهره‌بردارانه و توسعه محصول مؤثرند اما نقش آن‌ها در رابطه بین استراتژی‌های اکتشافی و توسعه محصول معنادار نبود.